Ah be kardeşim.. Ah be Mutlu hoca.. Neyine gerek ikinci yarıda takımı ofans oynatman.. Ne güzel idare ediyorduk ilk yarıda.. Beşiktaş ne yapsa ne etse pozisyon üretemiyordu.. Çünkü iyi savunma yapıyorduk, oyunu iyi daraltıyor, Beşiktaşın etkili silahlarını kilitliyorduk..
Şaşkındı kara kartal.. Ne yapsa eline bişey geçmiyordu.. Güya oyunu bizim sahaya yığmıştı ama gerçekten futbolcularımızın dayanışması müthişti.. Onun için çaresizleri oynuyordu.. Bizde tıpkı Bursa maçında olduğu gibi haddimizi biliyor, yakaladığımız toplarla kontratak yapıyor, pozisyon üretiyorduk..
Her ne kadar Bursa maçında hakem şansımız olduğu kadar rakibin beceriksizliğinin de rolü vardı galibiyette ama nihayetinde galip gelmiştik.. Yeni gelen yabancılar da telaşlı Bursanın bıraktığı geniş alanlarda istediğini yapmış ve gözümüze hoş gözükmüşlerdi..
Ama Beşiktaş öyle değil ki hocam..
Dalga geçmeye gelmez.
Kumar oynamaya gelmez..
Neyine gerek ikinci yarıda orta alandaki tedbir disiplinini bırakıp rakibin üzerine gitmek.. Ne güzel idare ediyorduk. Beraberlik neyimize yetmiyordu hocam..
Hele Muhammed çıkınca tam düştük oyundan.. Niye dağıldık, niye rakibin teknik direktörünün oyuncu hamlelerine karşın, biz tedbir alamadık bir türlü anlamış değilim..
Sanki makyajımız döküldü be hocam.. Yakışmadı bu yenilgi.. Yakışmadı bu farklı mağlubiyet.. Hemde sahamızda..
