Her ikisini de insan olarak seviyorum Mesut Bakkal ve Hasan Çetinkaya, ekibiyle birlikte sonunda doğru olanı yaptı ve gitti.. Giderken yaptıkları konuşmalarını kasetten izledim, sadece üzüldüm.. Hele dün akşam saatlerinde İHA'ya söylediklerini okuyunca kendileri adına bir kez daha üzüldüm.. Ama bir yandan da Bakkal'ı ve Çetinkaya'yı eleştirmekte ne kadar haklı olduğumu bir kez daha anladım.. Gönül isterdi ki gazeteye vedaya gelsinler, konuşalım ve kendilerine yaptıkları yanlışları anlatabileyim.. Öyle arkadan konuşmakla, sadece kendilerini haklı gösterme adına, birde Ökkeş Özekşi fobisi ve antipatisi olanları memnun etmekle bu işlerin olmayacağını söyleyebilseydim..
Ama en kolay yolu seçip, yüzeysel konuşmalarla, yine yüzeysel ve göstermelik Gaziantepspor sevgisini ifade eden sözcükleri söyleyip otomobillerine binip gittiler.. Güle güle gitsinler..
Umarım, Gaziantep'e geldikleri günden itibaren göreve nasıl başladıklarını, nasıl yaşadıklarını, neler konuştuklarını tekrar gözden geçirirler.. Umarım, bir teknik adam ve menejer olarak nasıl davranması gerektiğini, futbolcu, yönetim, başkan ve basın ilişkilerinde neler yaptıklarını, tekrar düşünürler..
Ve en önemlisi, bir kentin takımı için koşullar ne olursa olsun, kendi meslektaşları dahil, şikayet ve bazı olumsuz gelişmeleri olur olmaz yerde ve hatta her mekanda anlatıp dert yanmazlar..
Her ikisini de insan olarak seviyorum.. Ancak teknik adam ve idari yönden eksikleri bulunduğunu, bunu da belki zamanla tecrübe kazanarak giderebileceklerini düşünüyorum.. Zaten öyle yapmazlar ise, sıradanlıktan öteye geçemezler..Özellikle Hasan Çetinkaya..

BÜNYAMİ'E VERİLEN ŞANS

Böyle zorlu ortamda Bünyamin Süral'e verilen şans, elbette çıkış arayan bir Gaziantepli teknik adam açısından çok önemlidir..Ne kadar samimi oldukları konusunda yeterli bilgiye sahip değilim, ama Bünyamin Süral şu anda görevde iken, başka teknik adamlarla irtibata geçmek, çok büyük hatadır.. Bekleyelim görelim, kim bilir belki Bünyamin başarılı olur, belki iş yapar..