Suriye bizim her anımızda ve kültürümüzde var.
Bir zamanlar 400 yıl vatanımızın parçası, sonra ekmek kapısı, kaçakçının yolu ve şimdi ne oldu.
Bazen çevreme bakıyorum; ben neredeyim düşüncesine dalıyorum.
Caddeler levhaları arapça iş yerleri ile dolu. Bazen tehdit eder gibi para istiyorlar. Bunlara üzülüyorum.. Bu insanları evinden yurdundan ayıran sebep olanları düşünüyorum. Hepimizin yaşayacağı kısa bir ömür bu insanları bu duruma düşürmeye değer mi?
Tramvayda eve gelirken dalıp gitmişim. Bir ara kendime geldiğimde etrafımdakilerin tamamının Arapça konuştuklarını fark ettim. Sağıma soluma baktım evet herkes halinden memnun sohbet ediyorlar. Ama Allahım korusun. Sanki benim Memleketim de sıkıntı var, ama onlar huzurlu, onlar şen ve mutlu. Hallerinden memnunlar.
Hiç bir sıkıntıları yok.. Makyaj tamam lüks elbiseler giyinmişler, geziye gelmişler. Pür neşe şaşırdım kaldım.
Karşımda 40 yaşlarında birisi oturuyor. Merak ettim Arapça sormuşum ortama uymak mı derler bilmem Arap mısınız oda evet dedi. Yani orada yalnız ben varım sanki, ben yabancı durumdayım.
Şu an ülkemdeki sıkıntılardan huzursuz oluyor, haberleri dinlemekten korkuyorum.
Rahatsız oluyorum ama onlarda böyle bir durum göremiyorum. Bu duruma nasıl gelindi. Bölgemizde neler oluyor.
Rusya ile Suriye ile neden bu hale geldik, Suriye bu hale neden geldi.
Anladık mı?..
Suriye ile olan sorunları ortadan kaldırma çalışmaları kısa sürdü. Birileri dış güçler müsade etmedi.
Neden?
Suriye karıştı. Şimdi Rusya ile ilişkiler karıştı halbuki bunlar bizim yakın komşumuz. Bunlarla anlaşmak gerek. Biz neşeli olamıyoruz olamayız da nice koç yiğitler şehit oluyor. Genç kızlarımız dul, yavruları yetim kalıyor. Analarla beraber tüm Vatandaş ağlıyor… Ama bu sıkıntıyı Suriyelilerde göremiyorum.
Maddi durumları iyi olan burada iş yeri açan ev alan Suriyeliler kendi fakirlerine yardım ediyorlar mı? Onu merak ediyorum.
338 bin Suriyeli ile beraber yaşıyoruz.
Yakında bu nüfus belki 70 bin belki daha fazla artacak.
Yer yer bu durumdan faydalanan vatandaşımızda var. 7 tepe mevkinde 1.750 Tl ye kirada oturan Suriyeli ev aldı.
Kirada oturduğu evi veya iş yerini perişan edip kaçanlar da var. Yani huzurumuz yok.
Üniversiteli öğrencilerimiz Suriyeli öğrencilere imreniyorlar.
Bizim öğrencimizin eline geçerse aldığı burs 400 TL iken, Suriyeli öğrenci 1.200 TL eğitim destek parası alması düşünülemez. Sağlık konusunda yine aynı.
Evimde yatarken Kamplarda yatan hatta sokaklarda yatan insanları düşünmek zor oluyor.
Yine başa dönüyorum biz ne yaptık.
1993 yıllarında Başlayan Suriye dostluk ilişkileri zirve ye gelmişken ne oldu. Aniden Suriyenin parçalanmasına gelindi.
Komşumuz onlarla da güzel ilişkilerimizin oluştuğu ekmek kapımız haline gelen Rusya neden nasıl aramız açıldı.
Oradaki iş adamları işçiler dönmek zorunda Suriyeliler iş ister bizim işsizler, iş ister Rusyadan gelecek işçilerimiz iş isteyecek.s
Kar mı ettik zarar mı?
Bilemiyorum neyimi unuttuk…Yurtta sulh Cihanda sulh Atatürkün bu veciz sözünü unuttuk.
Tekrar hatırlamakta yarar görüyorum.
