Eski günlerimizde güzel bir anımı paylaşıyorum:

Komşularımız  akraba gibiydi.

Çocukken sokakta  oynarken  yemek saati geldiğinde hangi evin yanındaysak  o evde onların çocuklarıyla beraber yemek yerdik.

M.R. Uzel sanat enstitüsün de  okurken Gaziantep in  kurtuluş bayram. Hazırlıklarını yapan öğretmenim  Kemal   Yalçınkaya   bey  Bana  at  temin etmemi  söylemişti.

Tarih 24  /  11  1969  Aralık ayı  tam kış mevsimi

Oğuzeli   ilçemizin  eski  adı  Çağdın    yeni  adı  Subaşı  köyüne  gittim.

  Mehmet  Özbay  Amcadan  rahvan  atını  alıp  geldim.

Tabi  at  ile  beraber  Milli  kıyafet;  bir  av  tüfeği de aldım .Bunlarla  temsili  Gaziantep  savunmasında  önemli  görev  yapmış  olan  çete  kıyafeti  giymiş  olacaktım.

Bunların hepsini köyden aldım  Heyecan içinde sevinçle koşturuyordum.

Köye  bisiklet  ile  gidip  atı alıp geldim  

Sonra da   at ile  gidip  bisikletle  dönmüştüm.

O zaman motorlu taşıtlar  çok değil.

At  ile  şehrin içinde  güzel  bir  gezi  yaptım.

O  zaman araç trafiği  şimdiki  gibi kalabalık olmadığı için at la rahatlıkla geze bildim.

  At ile şehrin içinde gezmek yadırganmazdı.

Arabaların arsında rahat  tavırlarla  gezen  atı  ile  eve geldim.

At  ile  eve geldim  mevsim  kış  tabi  hava  soğuk  Babam haklı olarak  isyan  ediyor.  

Bu kış  günü  bu hayvanı  niye  getirdin.  

Bu hayvan açıkta  dışarıda  yatınca   hasta olur  diye  resmen  isyan ediyor.  

Babam haklı  ne yaparız  kaygısı  içinde  iken.

Komşumuz  Dursun  amca  hemen  gelip  yetişti.

  Babama dur  hele  kaygılanma  diyerek  atı alıp  Hayatlı  evin  hayatı  içinde  bulunan  misafir  odası   olarak  kullanılan  odayı   toplayıp  atı  misafir  odasına  koydu.

At  dışarıda  soğukta  yatmaktan  kurtulurken bizim  Evimizde ki sorun çözüldü.

Soruyorum  var mı?  Şimdi  böyle  Yürekli  komşu.

Ben  hala  olabileceğine  inanıyorum.  Bilemiyorum  

İkinci  gün 25 /  11 /1969   Kurtuluş bayramı  günü  güzel  bir  kar  yağdı.

Benim  at ile  resmi  geçitten geçme hevesim  karnımda  kaldı.

Ama  komşuluk  adına  muhteşem  bir  anı yaşandı.

Şimdi  Benim atımı değil  misafirimi  evine  alacak  kaç komşum  var ?

Aynı binada  oturan komşular  bir birini tanıyor mu ?

Sabah evden çıkarken  günaydın diye hatır gönül soran var mı ?

Bunları  merak ediyorum.

Günlük  sorunları çözme  bir yana sorun olmayan  komşularımız  var mı ?